Περί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κρήτης 2010

Ἀριθμ. Πρωτ. 570 Ἐν Ἡρακλείῳ τῇ 29ῃ Σεπτεμβρίου 2010

Πρός
τούς Πανοσιολ. Καθηγουμένους καί Ὁσιωτ. Καθηγουμένας
τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί Ἡσυχαστηρίων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς
καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεωντῆς Ἐκκλησίας Κρήτης.
Ἕδρας αὐτῶν.
Ἅγιοι Καθηγούμενοι, ὁσιώταται Γερόντισσαι,
Ἐν πνεύματι πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί ἀνυστάκτου ποιμαντικῆς μερίμνης καί ἐνδιαφέροντος διά τό μέλλον τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Νήσου μας, πληροφοροῦμεν ὑμᾶς ὅτι ἡ Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας Κρήτης, κατά τήν Συνεδρίαν Αὐτῆς, τῆς 21ης Σεπτεμβρίου 2010, συνεζήτησε καί περί τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κρήτης, ὁμοφώνως δέ ἀπεφάσισεν ὅπως ἀπευθυνθῇ εἰς τήν ὑμετέραν ἀγάπην καί ἀνακοινώσῃ ὑμῖν τά κάτωθι.
Ἅπαντες ἀναγνωρίζομεν τήν πολύτιμον προσφοράν καί τό σπουδαῖον ἔργον, τό ὁποῖον ἐπετέλεσε κατά τό παρελθόν καί συνεχίζει, χάριτι Θεοῦ, νά ἐπιτελῇ ἄχρι σήμερον τό ὑπεραιωνόβιον αὐτό ἱστορικόν φυτώριον, διά τήν διαπαιδαγώγησιν τῶν ὑποψηφίων Κληρικῶν καί τῶν στελεχῶν τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν. Γενεαί Ἀρχιερέων, Κληρικῶν καί Μοναχῶν ἐφοίτησαν εἰς τήν παλαίφατον ταύτην Σχολήν, ἡ ὁποία διά πολλάς δεκαετίας ἐλειτούργει εἰς τάς αὐλάς τῆς παλαιφάτου καί ἱστορικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος τῶν Τζαγκαρόλων, ἐγαλουχήθησαν εἰς τά νάματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί τῆς ἑλληνικῆς παιδείας, ἀπέκτησαν γνήσιον ἐκκλησιαστικόν καί ὀρθόδοξον ἦθος καί ἐν συνεχείᾳ διηκόνησαν εὐόρκως τόν λαόν τοῦ Θεοῦ, διδόντες μαρτυρίαν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τυγχάνει γνωστή καί πανθομολογεῖται ἡ πολύτιμος προσφορά τῶν Ἱερῶν Μονῶν εἰς τήν ἐκπαίδευσιν ἐν γένει, ἀπό τῆς ἐποχῆς ἤδη τοῦ Βυζαντίου, ὅπου ἐλειτούργουν ἐκπαιδευτήρια εἰς τάς αὐλάς τῶν Μονῶν, ὡς ἡ περισπούδαστος Μονή τοῦ Στουδίου εἰς τήν Βασιλεύουσαν, μέχρι καί τά ζοφερά χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, ὅπου ἐλειτούργει τό Κρυφόν Σχολεῖον καί οἱ Μοναχοί ἐδίδασκον ὑπό τό ἀμυδρόν φῶς τῶν κηρίων γραφήν καί ἀνάγνωσιν ἐκ τοῦ Ψαλτηρίου καί τῆς Ὀκτωήχου.
Ἰδιαιτέρως εἰς τήν Κρήτην, ἡ προσφορά τῶν Ἱερῶν Μονῶν εἰς τήν ἐκπαίδευσιν, κατά τόν δέκατον ἔννατον καί τάς ἀρχάς τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, ὑπῆρξε τεραστία καί αἱ Μοναί ἀπετέλεσαν τούς πρώτους ἐκπαιδευτικούς πυρῆνας ἀπό ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Μεγαλονήσου. Ἡ Ἐκκλησία εἶχεν ἀντιληφθεῖ τήν σημασίαν τῆς παιδείας καί μερίμνῃ τῶν κατά τόπους Ἐπισκόπων ἐλειτούργουν ἀρχικῶς Σχολεῖα εἰς τάς Ἱεράς Μονάς, εἰς τά ὁποῖα ἐφοίτων οἱ μαθηταί τῶν κοντινῶν περιοχῶν, καί ἀργότερον εἰς τάς κωμοπόλεις ὠργανωμένα Σχολεῖα, ὑπό τήν εὐθύνην τῶν Δημογεροντιῶν καί τήν οἰκονομικήν ἐνίσχυσιν τῶν Μονῶν, κυρίως τῶν οἰκονομικῶς εὐρώστων.
Δυστυχῶς, λόγῳ τῶν δυσκόλων οἰκονομικῶν συγκυριῶν, τάς ὁποίας ἐπ’ ἐσχάτων ἡ Χώρα ἡμῶν βιοῖ, τό Ὑπουργεῖον Παιδείας διά Βίου Μαθήσεως καί Θρησκευμάτων ἀδυνατεῖ νά ἐπιχορηγήσῃ τήν Σχολήν διά τῶν ἀπαιτουμένων κονδυλίων, ἅτινα ἀπαιτοῦνται διά τήν καθημερινήν σίτισιν τῶν Μαθητῶν καί διά τήν συντήρησιν τῆς Μαθητικῆς Ἑστίας. Ἤδη ἡ Ἱερά Μητρόπολις Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου, εἰς τά ὅρια τῆς ὁποίας λειτουργεῖ ἡ ἐν λόγῳ Σχολή, συντηρεῖ ταύτην οἰκονομικῶς περί τά τρία σχολικά ἔτη, ἀδυνατοῦσα ὅμως εἰς τό ἑξῆς νά βαστάσῃ τό τοιοῦτον δυσβάστακτον βάρος. Τοῦτο δυσχεραίνει τήν κατάστασιν ἔτι περισσότερον καί τό μέλλον τῆς πνευματικῆς ταύτης κυψέλης διαγράφεται ζοφῶδες.
Κατόπιν πάντων τῶν κατά τά ἀνωτέρω ἐκτεθέντων, διά τοῦδε τοῦ Συνοδικοῦ ἡμῶν Γράμματος, ἡ Ἱερά ἡμῶν Σύνοδος, ἐν πνεύματι ἀγάπης καί στοργῆς, ἀπεφάσισεν ὁμοφώνως νά ἀπευθυνθῇ εἰς ὑμᾶς, καί πατρικῶς προτρέπει καί παρακαλεῖ ἅπαντας τούς Ἡγουμένους καί τάς Ἡγουμένας τῶν Ἱερῶν Μονῶν καί Ἡσυχαστηρίων τῆς Μεγαλονήσου, ὅπως προαιρετικῶς συμπεριλάβητε ἱκανόν ποσόν εἰς τόν Προϋπολογισμόν ὑμῶν ὑπέρ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Κρήτης, διά τήν σίτισιν τῶν Μαθητῶν καί τήν λειτουργίαν τοῦ Οἰκοτροφείου.
Βεβαίως, κατανοοῦμεν τάς καθ’ ἡμέραν ἀναφυομένας οἰκονομικάς δυσκολίας, τάς ὁποίας ἀντιμετωπίζετε, λόγῳ τῆς γενικωτέρας κρίσεως τῶν καιρῶν, ὅμως ὡς Ἐκκλησία δέον ὅπως πράξωμεν τό ὀφειλόμενον καθῆκον, ἵνα παραμείνῃ ἡ λαμπάς αὕτη τῆς Παιδείας καί τῆς διαφωτίσεως ἄσβεστος καί ἐσαεί λάμπουσα.
Ἐπί τούτοις, διατελοῦμεν

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἐν Κυρίῳ ἀγάπης
Ὁ Πρόεδρος

† Ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος